Willy Wildebras
Willy Wildebras
Aan het einde van de jaren vijftig ontstond de barbie-rage. Ook de poppenfabriek van Wildebras ging hierin mee. Inmiddels, midden jaren zestig, kwam Willy Wildebras op de markt.Het was geen eigen ontwerp van ’t Poppenrijk, de mallen waren over genomen van de Duitse Drei-M fabriek.
Het verhaal vind zijn oorsprong begin jaren zestig bij de tienerpop Schwabinchen van de poppen fabriek Drei-M uit Rödental. De maker van deze pop was onbekend, waarschijnlijk was het een ontwerper
van Drei-M. Schwabing was een wijk in Munchen destijds populair bij kunstenaars.
De Schwabinchen pop werd geen succes voor Drei-M, de armen en benen vond men te groot voor het lijf.
Ook het in elkaar klikken van armen, benen en lichaam vonden ze minder succesvol.
Uiteindelijk is ze maar kort gemaakt.
In 1964 werden de matrijzen verkocht aan ’t Poppenrijk en zo kwam op de Hollandse markt een exacte copie van deze Duitse tienerpop Swabinchen, de Willy Wildebras.
Schwabinchen was gemerkt met 3 M ’s boven in elkaar. Willy Wildebras is ongemerkt, wel is ze één van de weinige Wildebraspoppen die een eigen naam heeft gekregen.
De lengte van de Wildebras tienerpop is 26 cm, ze heeft een slank postuur met een draaibare taille.
De ledematen zijn nu met elastiek aan elkaar verbonden. Het hoofd is van vinyl met ingeplant lang of kort haar, in een blonde of donkere kleur. De ogen en mond zijn erop geschilderd.
Bijna alle Willy’s hebben blauwe ogen, een Willy met bruine ogen kom je maar heel weinig tegen.
Tienerpop Willy werd verkocht in een doosje met "voetsteun".
Op deze standaard staat het Wildebrasmerkje en haar naam Willy Wildebras.
De standaard was internationaal gepatenteerd en zo kon ze door haar draaibare taille in elke gewenste houding staan. De Willy met extra lang haar heeft bij de verpakking nog een foldertje met kapsels.
Ook heeft ze een uitgebreide garderobe naar de nieuwste mode.
De modieuze kleding met accessoires werden verkocht in leuke gele showdoosjes.
De prijzen van Willy Wildebras in die tijd waren in badpak en met kort haar fl. 3,95.
In badpak en met extra lang haar kostte ze fl. 5,95. De doosjes met kleding waren er voor fl. 3,25.
De kleding werd door thuiswerksters van de fabriek genaaid. De Wildebrasfabriek had veel van deze thuisnaaisters in dienst die op deze manier wat bij verdienden zo blijkt uit het volgende verhaal.
Een thuisnaaister vertelde dat ze graag lerares coupeuse wilde worden. Om haar lesgeld voor de opleiding te kunnen betalen naaide ze voor ‘t Poppenrijk de kleding voor Willy Wildebras. Ze werkte
‘s avonds zodat de kinderen haar niet te veel zouden storen en ook kon ze dan zoveel mogelijk maken.
Ze naaide achter elkaar door, ze liet na elk deeltje het draadje er gewoon tussen zitten.
Haar man knipte dan later de draadjes door.
Als het werk gekeerd moest worden deed haar man dat ook, dat deed hij dan met een potlood want het was zo klein dat dit alleen met de vingers niet lukte.
Als de stapel klaar was bracht ze het naar de Wildebrasfabriek en kreeg weer een nieuwe partij voorgeknipte lapjes mee. Later heeft ze nog jaren haar naaischooltje gehad.
Hoewel ’t Poppenrijk veel geloof had in dé favoriete Nederlandse tienerpop,
kreeg ze niet dezelfde roem als haar Amerikaanse zuster.
Veel meisjes hadden uiteindelijk toch liever een ”echte” Barbie.